Žiri koji je radio u sastavu Vasilije Domazet (predsednik), Lena Volgin i Nemanja Veljović Subrosa dodelio je nagradu “Dimitrije Mitrinović” Fondacije „Ars Longa“ za 2020. godinu Predragu Mikiju Manojloviću za izuzetan doprinos srpskoj kulturi i očuvanju lepih umetnosti i Vladimiru Kopiclu za roman „Purpurna dekada“ (Dereta, 2020) i izuzetan doprinos srpskoj kulturi i očuvanju lepih umetnosti.
Predrag Miki Manojlović rođen je 1950. godine u Beogradu u porodici glumaca Ivana i Zore Manojlović. Po završenoj gimnaziji upisuje i na vreme sa najvišom ocenom diplomira na Akademiji za Pozorište, Film, Radio i Televiziju u klasi Miljenka Maričića. Svojom prvom ulogom 1970 godine pokazuje poseban dar i u beogradskim pozorištima igra u različitim teatarskim sadržajima i formama. Veoma mlad postaje jedan od vodećih glumaca u tadašnjoj Jugoslaviji. Jedan od najpopularnijih glumaca Jugoslavije postaje sa svojih dvadeset i pet godina. Od tada do danas ostvario je četrdeset glavnih uloga u pozorištu od klasičnog repertoara do savremenih dela i eksperimentalnih procesa u najboljim teatrima. Na filmu je do danas odigrao 80 uloga. Na televiziji je ostvario kreacije u nekoliko nezaboravnih domaćih serija. Višestruki je nosilac najviših profesionalnih i društvenih priznanja bivše Jugosavije i današnje Srbije za domete u pozoritu i na filmu. Svojim radom i ugledom u zemlji i inostranstvu dostojno je predstavljao mnoge zemlje Evrope, pre toga Jugoslaviju, kasnije Srbiju, Hrvatsku, Makedoniju, Bosnu i Hercegovinu… Igrao na brojnim pozorišnim scenama Europe. Vladanje francuskim, engleskim i italijanskim jezikom mu je pomoglo snimanju filmova i na bugarskom, španskom, makedonskom i romskom jeziku na svim kontinentima osim Australije.
Pored domaćih vrhunskih umetnika Miki je stvarao i sa pojedinim od najvećih stranih reditelja i glumaca današnjice. Kao vodeći glumac nosio je filmove koji su osvojili desetine nagrada za najbolji film, kao i dve Zlatne Palme u Kanu, 1985. i 1995. nominaciju Američke filmske Akademije za nagradu Oskar 1996. nominacuju za nagradu Zlatni Globus 1998.
Evropska Filmska Akademija ge je nominovala za najboljeg glumca Evrope 2007. Član je Evropske Filmske Akademije od 2007 godine.
Počasni je doktor Univerziteta Audiovizuelnih Umetnosti Njujork-Pariz-Skopje .
Svojim dobrotvornim radom i kroz beogradsku “Radionicu Integracije” ukazuje na značaj svesti o društvenoj odgovornosti i rada na integrisanju marginalizovanih grupa i pojedinaca u zemlji i na taj način, ne samo svojim profesionalnim radom, doprinosi povezivanju novostvorenih državama bivše Jugoslavije.
Glasanjem publike i profesionalaca 19. Marta 2012. godine, na IMDB-u, najprestižnijem svetskom filmskom profesionalnon internet sajtu, izabran je za najboljeg filmskog glumca ex Jugoslavije svih vremena. Raznovrsnošću svojih uloga Miki Manojlović zauzima jedno od vodećih mesta evropskog pozorišta i filma
Vladimir Kopicl (1949 ), književnik i prevodilac. Objavio je više od dvadeset knjiga poezije i eseja i priredio niz pesničkih antologija, tematskih i drugih zbornika. Dobitnik je brojnih književnih nagrada od kojih izdvajamo Disovu nagradu za pesnički opus (2008), »Desanka Maksimović« za pesničko delo i doprinos razvoju srpske poezije (2012) i Ramonda Serbica za celokupno delo i doprinos književnosti i kulturi (2017).
Član je Upravnog odbora Srpskog PEN centra i više domaćih i međunarodnih udruženja pisaca i teatrologa. Prevođen, zastupljen u antologijama srpske i svetske poezije… Živi u Novom Sadu.
Roman Vladimira Kopicla Purpurna dekada, u podnaslovu i gotski herc roman 3D, predstavlja izvesnu posebnost na polju srpskog romana XXI veka. Ipak, ovo nije gotski roman u pravom smislu, već samo određeni elementi gotskog provejavaju i prave strukturu romana: ono što je spoljašnje u romanu to je gotsko, a ono unutrašnje jeste moderno. Autor za izgradnju svojih likova ne koristi okruženje već isključivo odnos: jedan lik ne karakterišu samo njegove osobine već i one koje prima od drugog lika. Odnos muškarca i žene nije u njihovim posebnostima ili zabludama nego je više u njihovoj percepciji stvarnosti i onome što primaju jedno od drugog… Ovo je roman o muškarcu i ženi čiji se odnosi neprestano definišu i kodiraju, donekle i objašnjavaju, a opet, sve izmiče i sve je nedostižno. Ono do čega se u romanu može stići jeste telesno. Ovo Kopiclovo delo možemo posmatrati i kao roman čulnih odjeka dvoje ljudi koji se zbog okolnosti neprestano susreću: roman strasti i potrebe za osobom, ali i roman o samoći i usamljenosti. Njihova ljubav je često toliko hladna i nemilosrdna da se nekada ne može jasno napraviti razlika da li mislimo na raj ili pakao…
Nagrada „Dimitrije Mitrinović“ biće uručena Predragu Mikiju Manojloviću i Vladimiru Kopiclu krajem maja 2021., u Galeriji 73 na Banovom Brdu.