Žiri koji je radio u sastavu Vasilije Domazet, Lena Volgin, Zoran Milisavljević, Nemanja Veljović Subrosa i Mileta Simić, dodelio je nagradu “Jovan Skerlić” za 2023. godinu Radivoju Šajtincu za roman Mikelanđelov pomoćnik (Geopoetika, Beograd) i Đorđu Ćirjaniću za roman Demoni opijene duše (Dereta, Beograd).
Radivoj Šajtinac je rođen 1949. godine u Zrenjaninu. Posle završene gimnazije u rodnom gradu, studirao je opštu književnost sa teorijom književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Član je Srpskog književnog društva, Društva književnika Vojvodine i Srpskog PEN-a. Bio je jedan od osnivača i dve decenije glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost i kulturu Ulaznica. Piše poeziju, prozu, književnu i likovnu kritiku, bavi se dramaturgijom, a i prevodi s ruskog i engleskog jezika.
Knjige pesama: Oružje ljudski ranjeno (1970), Šumi se vraćaju pragovi (1974), Darovno putovanje (1978), Panglosov izveštaj (1982), Suze u lunaparku (1987), Očenaš na Tajms skveru (1991), Olovni dolov (1995), Led i mleko (2003), za koju je dobio nagradu Knjiga godine DKV, Psi versa (2005), Kanjiška monotipija – dvojezično izdanje na srpskom i mađarskom (2007), Stara kantina (2011), Severni izgovor (2011), Pseća suza (2014), Di (2014), Nepoznavanje prirode (2017), Aveti Atara (2020).
Knjige proze: Banatska čitanka (tri izdanja: 1991, 2005. i 2008), za koju je dobio nagradu “Karolj Sirmaji” 1991. godine, Moj begejski deo sveta (1994), Bajke o grmu (1995), Čehovija (1996), za koju je dobio nagradu “Stevan Pešić”, Vez u vazduhu (1998), Žrtve bidermajera (Geopoetika, 2000), Sibilski glasovi (Geopoetika, 2001), Nada stanuje na kraju grada (sa Uglješom Šajtincem, 2002), Vodeno dete (Geopoetika, 2004), Pričica (2005), za koju je dobio nagradu “Dimitrije Mitrinović”, Kinesko dvorište (2006), Lyrik-klinik (Geopoetika, 2009), Dilinkuca (sa Ljudmilom Šajtinac, 2012), Porcelan (Geopoetika, 2017), Suva igla (2019) i Pelerina (2020), Mikelanđelov pomoćnik (2023).
Knjige eseja: Demogorgon (1990), Hotel Čarnojević (1989), Hajka na Akteona (1997).
Njegova izvedena dramska dela su: Cveće i smrt starog Luke, Ljupčetovi snovi – poetsko pozorje za decu, Banatikon, Steva Svetlikov, Atlantska veza, Paorska groznica.
Poezija, proza i eseji Radivoja Šajtinca prevođeni su na engleski, nemački, francuski, španski, mađarski, slovenački, makedonski, rumunski, poljski, finski, turski, slovački i grčki jezik.
Roman Žrtve bidermajera objavljen je u prevodu na engleski u ediciji Srpska proza u prevodu (Serbian Prose in Translation) u izdanju Geopoetike 2012. godine. Drugo izdanje ovog romana objavio je 2015. američki izdavač Blooming Twig Books, Njujork.
Radivoj Šajtinac je laureat nagrade Fonda “Todor Manojlović” za moderni umetnički senzibilitet za 2019. godinu. Za knjigu poezije Aveti atara (2020) nagrađen je 2021. nagradama “Đura Jakšić” i “Vasko Popa”.
Đorđe Ćirjanić (Čačak, 1982). Objavio je romane: „Ispovest Minje Jankovića“ (2012), „Žrtve laži“ (2013), „Ožiljci“ (2016), „Nasleđe“ (2021), „Sedam čuda“ (2021), “Santjago” (KOS, 2023) i “Demoni opijene duše” (Dereta, 2023); kao i knjigu priča “Carpe Diem” (Nova Poetika, 2022) za koju dobija nagradu “Zlatni hrast”. Trenutno priprema autorski dokumentarni serijala o zapuštenim istorijskim spomenicima Srbije pod nazivom „Svetogrđe“. Živi i radi u Beogradu.
Datum i mesto uručenja nagrade će biti naknadno određeni.